ភ្នំពេញៈអាជីវកម្មបញ្ចាំស្របច្បាប់កំពុងមានការវិវត្តគួរឲ្យកត់សម្គាល់ តាំងពីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច និងហរិញ្ញវត្ថុអនុញ្ញាតឲ្យដំណើរការដោយស្របច្បាប់ចាប់តាំងពី ឆ្នាំ២០០៩។
Cash-U-Up ជាហាងបញ្ចាំមួយដែលទទួលបានអាជ្ញាប័ណ្ណ ពីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច និងហរិញ្ញវត្ថុតាំងពី ឆ្នាំ២០១០ ជាមួយទុនវិនិយោគ ២,៥ លានដុល្លារកំពុងមានគម្រោងពង្រីកសាខាបន្ថែមដើម្បីឆ្លើយតបតាម កំណើនអតិថិជន។
លោក សៀ រិទ្ធី ប្រធានក្រុមហ៊ុនបញ្ចាំ Cash-U-Up ក្នុងបទសម្ភាសជាមួយ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ បង្ហាញពីការវិវត្តនៅក្នុងអាជីវកម្មប្រភេទនេះ។
តើ Cash-U-Up ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងគោលបំណងអ្វី?
Cash-U-Up ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅ ឆ្នាំ២០១០ ពេលនោះ ប្រព័ន្ធធនាគារ និងហរិញ្ញវត្ថុ មានការលំបាកសម្រាប់អតិថិជនដែលចង់បានប្រាក់កម្ចីលឿនរហ័ស។ គាត់ត្រូវតែមករកកន្លែងបញ្ចាំគឺស្រួល ចំណាយពេលមិនលើស ៥ នាទីទេ គាត់នឹងបានលុយ។ គាត់គ្រាន់តែមានទ្រព្យយកមកដាក់ ហើយទ្រព្យទាំងនោះអាចមានដូចជាគ្រឿងអលង្ការ ឡាន និងម៉ូតូរបស់គាត់ ជាដីធ្លីតិចតួច ដែលមិនឲ្យលើសពី ៥០០០ ដុល្លារ។ វាសម្រួលដល់អតិថិជនដែលគាត់ត្រូវការកម្ចីបន្ទាន់ដែលធនាគារមិន អាចផ្តល់ឲ្យបាន។
តើប្រតិបត្តិការរបស់ Cash-U-Up មានដំណើរការយ៉ាងណាដែរ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ?
យើងមានកំណើនច្រើនសម្រាប់ Cash-U-Up រហូតដល់ពេលនេះយើងមានសាខា ២ នៅភ្នំពេញ ១ នៅ ខេត្តព្រះសីហនុ ១ នៅ ខេត្តសៀមរាប និង ២ នៅ បន្ទាយមានជ័យ។ យើងគ្រោងបង្កើត ៣ ថែមទៀតនៅ ភ្នំពេញ។ ក្នុង ១ សាខា យើងត្រូវការទុនវិនិយោគពី ១ ទៅ ២,៥ លានដែលការសាងសង់សាខាបន្ថែមគឺជាការវិនិយោគពីប្រាក់ចំណេញ និងទុនវិនិយោគ។ ទុនសរុបនៃការវិនិយោគសរុបរបស់ Cash-U-Up ពេលនេះឡើងដល់ខ្ទង់ ១០ លានដុល្លារហើយ ហើយប្រាក់ចំណេញរបស់យើងកើនក្នុងមួយឆ្នាំពី ១៥ ទៅ ២០ ភាគរយ។
ការចូលទីផ្សារដំបូងជួបបញ្ហាប្រឈមអ្វីខ្លះ?
អ្នកដែលមករកសេវាបញ្ចាំរបស់យើងគឺភាគច្រើនជាជនជាតិខ្មែរ និងធ្វើអាជីវកម្មតិចតួច ដែលគាត់ខ្វះដើមទុនបង្វិលភ្លាមៗ។ ការពិតទៅពាក្យថា កន្លែងបញ្ចាំ ឬហាងបញ្ចាំនៅស្រុកខ្មែរគឺ នៅក្មេងខ្ចីណាស់។ កន្លែងបញ្ចាំនេះមានកំណើតតាំងពី ២៥០០ ឆ្នាំមុននៅឯ ប្រទេសចិន មកម៉្លេះ។ បន្ទាប់មកគេអភិវឌ្ឍគ្រប់ប្រទេសតែ កម្ពុជា យើងទើបតែចាប់ផ្តើមមិនលើសពី ៦ ឆ្នាំផង។ ខ្មែរយើងនៅពេលដែលគាត់ចូលទៅហាងបញ្ចាំគាត់មានភាពអៀនខ្មាសច្រើន តែបើគាត់ចូលទៅធនាគារគាត់មានមោទនភាព។ ពេលដែលចាប់ផ្តើមដំបូង បញ្ហាគឺចំណុចហ្នឹង។ ប្រសិនបើគាត់ចង់ចូល គាត់ទូរស័ព្ទមកយើង សុំចូលផ្លូវក្រោយ។ ពេលខ្លះសុំជួបខាងក្រៅ មិនហ៊ានចូលហាងបញ្ចាំទេ ព្រោះគាត់ខ្មាសគេ។ យើងបានព្យាយាមរៀបចំកន្លែងបញ្ចាំរបស់យើងឲ្យដូចជាធនាគារ។ ឥឡូវនេះ យើងឃើញមានការកែប្រែខ្លះៗហើយ។
តើបច្ចុប្បន្នហាងបញ្ចាំមានអាជ្ញាប័ណ្ណមានប៉ុន្មាន និងមិនមានអាជ្ញាប័ណ្ណមានប៉ុន្មាន? ហាងបញ្ចាំដែលមានអាជ្ញាប័ណ្ណ និងហាងបញ្ចាំលួចលាក់ខុសគ្នាយ៉ាងណា?
តាមដែលខ្ញុំដឹងហាងបញ្ចាំធំៗមាន អាជ្ញាប័ណ្ណប្រភេទខ្ពស់ មានមិនលើសពី ៦ ទេ។ ហាងបញ្ចាំមានអាជ្ញាប័ណ្ណខុសៗគ្នា តែហាងបញ្ចាំដែលមានអាជ្ញាប័ណ្ណតូចៗមានច្រើន។ ហាងបញ្ចាំមានអាជ្ញាប័ណ្ណ យើងអនុវត្តតាមច្បាប់របស់ក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច និងហរិញ្ញវត្ថុ។ យើងមិនធ្វើអ្វីដែលខុសអំពីច្បាប់ទេ។ វត្ថុដែលយើងទទួលបញ្ចាំគឺទ្រព្យដែលមិនជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងចោរកម្ម ព្រោះទ្រព្យដែលមិនមានឯកសារគ្រប់គ្រាន់គឺយើងមិនទទួលទេ។ ដាច់ខាតត្រូវតែមានឯកសារបញ្ជាក់គ្រប់គ្រាន់។ ចំពោះគ្រឿងអលង្ការ យើងមិនមានលិខិតបញ្ជាក់ថា ជាទ្រព្យរបស់នរណាទេ តែយើងពិនិត្យមើលអ្នកដែលយកមកបញ្ចាំថា តើគាត់មានអត្តសញ្ញាណត្រឹមត្រូវ មានលំនៅត្រឹមត្រូវទើបយើងទទួល ព្រោះយើងមិនអាចកំណត់បានទេ។ យើងមានរបាយការណ៍ជូនទៅអាជ្ញាធរថា តើក្នុងមួយខែៗ យើងទទួលទ្រព្យបញ្ចាំអ្វីខ្លះ។
ចំពោះហាងបញ្ចាំអត់អាជ្ញាប័ណ្ណ គាត់ទទួលទាំងអស់ ទាំងទ្រព្យដែលមិនមានឯកសារគ្រប់គ្រាន់ ក៏គាត់ទទួលយកដែរ។ អត្រាការប្រាក់គាត់ក៏ថ្លៃ ហានិភ័យក៏ខ្ពស់ដែរ សម្រាប់អ្នកបញ្ចាំ និងអ្នកទទួលបញ្ចាំ។ យើងធ្លាប់បានឮហើយថា នៅពេលដែលអាជ្ញាធរចុះទៅរឹបអូសនោះគឺភាគច្រើនជាហាងបញ្ចាំដែល មិនមានអាជ្ញាប័ណ្ណនោះហើយ។
បុគ្គលិកកំពុងធ្វើការនៅហាងបញ្ចាំ Cash-U-Up ដែលមានទីតាំងនៅភ្នំពេញ។ ហេង ជីវ័ន
តើហាងបញ្ចាំមានអាជ្ញាប័ណ្ណបាននិងកំពុងចូលរួមចំណែកយ៉ាងណាក្នុងវិស័យហរិញ្ញវត្ថុ?
ហាងបញ្ចាំមានអាជ្ញាប័ណ្ណគឺបានជួយច្រើនក្នុងវិស័យហរិញ្ញវត្ថុ យើងឃើញមានធនាគារពាណិជ្ជ គ្រឹះស្ថានមីក្រូហរិញ្ញវត្ថុ ច្រើន ប៉ុន្តែស្ថាប័នមួយៗមានការផ្តល់កម្ចីខុសគ្នា ត្រូវចំណាយពេលយូរ។ សម្រាប់ហាងបញ្ចាំ យើងផ្តល់កម្ចីឲ្យគាត់ភ្លាមៗឲ្យតែគាត់មានទ្រព្យដាក់បញ្ចាំ មិនសួរនាំគាត់ថា គាត់មានចំណូលឬមិនមានចំណូលទេ។ វាបង្កភាពងាយស្រួលដល់ពួកគាត់ជាអាជីវកម្ម ឬអ្នករកស៊ីតូចតាចដែលត្រូវការប្រាក់បង្វិលក្នុងការរកស៊ីគាត់ ភ្លាមៗដែរ។
ចុះលក្ខខណ្ឌក្នុងការទទួលបញ្ចាំ និងលទ្ធភាពផ្តល់ប្រាក់បញ្ចាំវិញយ៉ាងម៉េចដែរ?
ជាទូទៅយើងឲ្យសម្រាប់គ្រឿងអលង្ការពី ៧០ ទៅ ៨៥ ភាគរយនៃតម្លៃទ្រព្យរបស់គាត់ដែលយើងបានវាយតម្លៃ។ តែសម្រាប់ម៉ូតូ ឬក៏ឡាន យើងផ្តល់ត្រឹម ៦០ ទៅ ៦៥ ភាគរយប៉ុណ្ណោះ។ ការបញ្ចាំនោះ យើងទុកពេលឲ្យគាត់ត្រឹមតែរយៈពេល ៤ ខែទេ រីឯការប្រាក់មានពី ១ ទៅ ៥ ភាគរយ។ យើងទទួលបញ្ចាំប្លង់ដីដែរ តែតម្លៃបញ្ចាំយើងមិនអាចឲ្យអតិថិជនលើសពី ៥០០០ ដុល្លារបានទេ។
តើលោកធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីគ្រប់គ្រងហានិភ័យនេះ?
អាជីវកម្មនេះមានហានិភ័យច្រើន ដូចជា ពួកជនខិលខូចកែឯកសារ បន្លំឯកសារឡាន និងម៉ូតូបាន មាសនិងពេជ្រមិនពិត ហើយក៏មានករណីដែលអតិថិជនមិនមានលទ្ធភាពមកលោះទ្រព្យបញ្ចាំពីយើង វិញដែរ។ យើងគ្រប់គ្រងហានិភ័យដែលកើតឡើងពីការខាតបង់ទ្រព្យបញ្ចាំបាន ព្រោះទីមួយការឲ្យបញ្ចាំក្រោមតម្លៃ ហើយរយៈពេលឲ្យខ្ចីក៏ខ្លីដែរ។ ជាគោលការណ៍របស់ក្រុមហ៊ុនយើងមិនចង់បាននូវទ្រព្យបញ្ចាំរបស់ អតិថិជនទេ យើងចង់បានតែការប្រាក់ពីការបញ្ចាំនោះប៉ុណ្ណោះ។ យើងព្យាយាមរកមធ្យោបាយឲ្យអតិថិជនមកលោះរបស់ទ្រព្យគាត់ទៅវិញ។ ក្នុងមួយឆ្នាំ ទ្រព្យដែលនៅអតិថិជនមិនមកលោះនោះមានមិនលើសពី ៥ ភាគរយទេ។ ក្នុងករណីដែលគាត់មិនមកលោះយើងរកអតិថិជនមកទិញទ្រព្យរបស់គាត់ ទៀត។ ឧទាហរណ៍ថា គាត់បញ្ចាំឡាន យើងទៅរកអ្នកមកទិញឡានគាត់ឲ្យគាត់បានចំណេញ ហើយយើងយកតែលុយថ្លៃបញ្ចាំយើងមកវិញទេ។ អត្រាដែលមិនមានលទ្ធភាពសង គឺមិនលើសពីក្រោម ៥ ភាគរយនោះទេ។
មានទស្សនៈច្រើនដែលលើកឡើងថា ការកើតនៃហាងបញ្ចាំច្រើនបង្កបញ្ហា និងភាពអសន្តិសុខក្នុងសង្គម តើលោកយល់យ៉ាងណាដែរ?
ការកើនឡើងនៃហាងបញ្ចាំដែលមិនស្របច្បាប់ទេ ដែលបង្កភាពអសន្តិសុខកើតឡើងច្រើន ព្រោះគាត់ជាអ្នកដែលទទួលបញ្ចាំទ្រព្យដោយមិនមានឯកសារច្បាស់លាស់។ ខ្ញុំថា ឲ្យតែយើងអាចទប់ស្កាត់ហាងបញ្ចាំខុសច្បាប់បាន គឺចោរកម្មក៏ប្រហែលជាថយចុះដែរ ព្រោះចោរដែលលួចបានហើយមិនមានកន្លែងលក់ឬបញ្ចាំបាននោះ។ ខ្ញុំក៏សំណូមពរឲ្យអាជ្ញាធរចុះបង្រាបហាងបញ្ចាំដែលមិនស្របច្បាប់។
តើលោកមានផែនការបង្កើតជាសមាគមដើម្បីជំរុញវិស័យនេះឬទេ?
ការពិតសមាគមហាងបញ្ចាំមានហើយ ប៉ុន្តែនៅមានច្បាប់ និងគោលការណ៍ដែលយើងត្រូវការពិភាក្សាជាមួយសមាជិក។ សមាគមហាងបញ្ចាំត្រូវបានបង្កើតនៅពាក់កណ្តាល ឆ្នាំ២០១៣។ ពេលនេះយើងកំពុងអំពាវនាវឲ្យហាងបញ្ចាំដែលចាប់អារម្មណ៍មកដាក់ ពាក្យនៅក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច និងហរិញ្ញវត្ថុ។ យើងបានច្បាប់បង្កើតសមាគម យើងបានហើយពីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច។ អ្នកដែលមិនស្របច្បាប់មកជាស្របច្បាប់ ហើយផ្តល់ចំណេះដឹងដល់អ្នករកស៊ីនៅក្នុងវិស័យបញ្ចាំនេះ ឲ្យយល់ដឹងពីរបៀបគ្រប់គ្រងហានិភ័យក្នុងមុខជំនួញនេះ។ មិនមែនមានលុយសុទ្ធតែអាចបើកមុខជំនួញនេះបានទេ។
គោលបំណងនៃការបង្កើតសមាគមនេះដើម្បីឲ្យអ្នកនៅក្នុងវិស័យនេះ មានសំឡេងតែមួយ។ យើងចង់ចងក្រងដើម្បីការពារអ្នកដែលនៅក្នុងវិស័យនេះតាមរយៈការ ចែកចាយព័ត៌មានរវាងគ្នានិងគ្នា ចៀសវាងការទទួលផលចោរកម្ម ឬទទួលវត្ថុបញ្ចាំដែលមានឯកសារក្លែងក្លាយជាដើម៕
